İki arkadaş şehrin en kalabalık ve gürültülü meydanında yürüyerek sohbet ediyorlardı.

Bu arkadaşın biri ısrarla diğer arkadaşına kuş sesleri duyduğunu ve yakınlarda yeşilliklerin oluşturduğu nefes alabilecek güzel bir park yada bahçenin olabileceğini anlatarak ikna etmeye çalışıyordu.

+ Buralarda bir yerlerde kesinlikle böyle bir yer var.

– Hayır bu civarı az çok biliyorum daha önce öyle bir yere hiç rastlamadım.

+ öyle mi?

-Evet

+ Beni takip et o halde.

– Hey hey nereye gidiyorsun daha işimiz var bekler misin lütfen?

…Derken dakikalar içerisinde yüksek gök delenlerden ve binalardan oluşan beton setlerin arkasına gizlenmiş onlarca ağacın birlikteliğiyle oluşmuş ve çeşitli kuşların cıvıltılarının ahenkle süslediği koruluğun içerisinde buldular kendilerini.

– Böyle bir yerin olamayacağını iddia eden arkadaş şaşkınlıkla etrafı temaşa ediyordu.

– Benim duyamadığım ve farkına varamadığım, hatta kimsenin farkına varmadığı, zaten onca gürültü arasında varmanın imkansız olduğu halde sen nasıl başardın?

     …..

– Yine kalabalıkların ve şehrin telaşlı gürültüsü arasına geldiler ve kuş seslerini fark eden arkadaş yere bir demir para attı. Onlarca kişi aynı anda paranın çıkarttığı sese yöneldiler ve ardında kendilerinden düşüp düşmediğini kontrol etmeye başladılar.

– Gördün mü şimdi kuş seslerini nasıl fark ettiğimi?

– Hımm çok enteresan…

* Bizlerde öyle değilmiyiz?

– Telaşlarımızın, yetişip isteyipte bir türlü yetişmediğimiz koşuşturmacalarımızın arasında fark edemiyoruz çevremizdeki bir çok güzellikleri.

– Mavi gökyüzünün, kaldırım taşları arasına gizlenmiş ve gülümseyerek bizim farketmemizi bekleyen sarı papatyanın, apartmanlar arasında cüce kalmış belkide mahallenin tek limon ağacının farkına varamıyoruz.

–  Bulutlar kapladığında farkediyoruz gökyüzünü

-Yazın aylarında güneş pervasızca yaktığında hatırlıyor çoğumuz Ağaçları, belkide hiç oralı olmuyoruz.

– Mezarlıklarda ve parklardaki yeşeren bir kaç ağaçta yaşayan ve etrafa neşe saçan kuş seslerinin farkına varamıyoruz çoğu zaman.

* Hayatı fark edemiyoruz!

– Kendimizi kaybediyoruz onca dolambaçlı İşlerimizin ve telaşlı koşturmacaların arasında.

-Nefes alıyoruz ama yaşamıyoruz aslında, ihmal ediyoruz etrafımızdaki güzellikleri.

-Unutmamalıyız ki; Şu muntazam dünyada sadece bizler yaşamıyoruz, bizimle birlikte dünyamızı paylaşan sayısız dostlarımız ve komşularımız var.

– Onlar dünyamızı güzelleştiren ve ruhunuza nefes aldıran süsler aslında.

– Ağaçlar, kuşlar, kelebekler, böcekler ve daha binlercesi….

-Aradığımız huzur ve mutluluk bu dostlarımızı ve komşularımızı farketmemizde aslında!

Ne yazık ki bizler hoyratça davranıp çoğu kez bu komşularımızı üzüyoruz. Oysa onlar bizlere her sabah dua ediyorlar içten ve riyasızca.

*Bizler neleri arıyorsak onu buluyoruz ve neleri duymak istiyorsak onları duyuyoruz ve onların peşinden gidiyoruz…

– Arayışlarınızın ve bulduklarınızın mutluluk ve huzur getirmesi dileğiyle esen kalın.

Her türlü görüş ve önerilerinizi sahaf1sahaf@gmail.com adresinden bizlere iletebilirsiniz.